Πάσχα του 2020. με τον κοροναϊό εφεύρημα της άρχουσας ιδεολογίας να κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας. στόχος λέει η υγεία του λαού, μα κι απώτερος  η εισαγωγή των δυτικών εκείνων προτύπων  που θ αλλαζαν την θρησκευτικότητά μας και θα διέλυαν την την παραδοσιακή μας φυσιογνωμία." Πάσχα εν χαρά αλλήλους πριπτυξώμεθα....Ανέστη Χριστός και ουδείς νεκρός εν τοις μνήμασι "διακηρύσσει η Εκκλησία. Μ΄ αντιθετα η Θρησκειοποιημένη εκκλησία  ενέδωσε υποτακτικά στις κινδυνολόγες κραυγές της ακοινώνητης διακυβέρνησης. Εμεινε ο Χριστός να περιμένει ν αναστηθεί. Συλλήψεις, διαπομπευσεις ιερέων, φόβος για την μετάδοση λέει του ιού  απο το κοχλιάριο της Θείας Κοινωνίας. Ε βέβαια οταν το δούμε σαν κρασί και νερό και ψωμί θα κολήσουμε αναντίρητα. 

   Μια παρέα όμως " ανυπότακτων" εδω στο καταφύγιο το μικρό του Αη Γιώργη στο Γοργολαϊνι " κοινώνησε" 'οχι απλά κρασί και ψωμί. Αλλά "άρτον ζωής" για " ίασιν ψυχών και σωμάτων". Χτυπούσε απέξω ο φρουρός της Κουστωδίας, το περιπολικό, Αλλά  εις μάτην φυλάς τον τάφον Κουστωδία. Ανέστη Χριστός και ζωή θριαμβεύει..".Ανέστη  Χριστός και συγνώμη εκ του τάφου Ανέτειλε",' Όλη η σύναξη των ημερών ομολόγησε :" Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, αδου την καθαίρεσιν...". Κηδέψαμε το Χριστό, τον "ειλήσαμε σινδόσιν καθαραίς". Αναστηθήκαμε μαζί του σε άλλη βιοτή., 

   Κύρια όμως "κοινωνήσαμε του Δείπνου του Μυστικού" ,χωρίς να δώσουμε "φίλημα δόλιο'". Και είμαστε εδώ, τώρα, ζωντανοί χωρίς μόλυνση από τον φαντασματικό "κοροναϊό|".Και το πιο ουσιαστικό. Παραμένουμε  άνθρωποι μακρυά από κοινωνικούς πειραματισμούς για τις αντιδράσεις από τον εγκλεισμό της μάζας και την εξαφάνιση της ελεύθερης βούλησης, που εξαφανίζει την συνειδησιακή ομολογία : "Πιστεύω Κύριε και ομολογώ ..ότι συ εί  ο Κύριος μου και ο Θεός μου....".

 

Χριστός Ανέστη, Χαρά μου.